AHLAK YAPISI BOZULMUŞ TOPLUMLARIN ISLAHINDA KURAN-I KERİM’İN ROLÜ

Abstract

Toplumu oluşturan en temel unsur olan insanın, hayatını ilahi vahyin çizdiği sınırlara göre yaşamaması ve bu suretle de yaşantısının temeline kendi arzu ve isteklerini koyması durumunda ahlaki yapısı vahye aykırı bireylerin varlığı kaçınılmaz olmaktadır. Vahyin emir ve yasaklarına uygun bir yaşam sürmeyen bireyin oluşturduğu aile ve ailelerin de bir araya gelmesiyle oluşan toplumun ahlak yapısı bozulmakta, sonuç olarak da ahlaksız bir sistem peydah olmaktadır. Halbuki Allah insanı kendisine kulluk etmesi için yarattığını bize Kuran-ı Kerim’de buyurmaktadır. Kulluğun tam anlamıyla yerine getirilmesinin tek yolu ise Allah’ın Hz. Muhammed (sav) kanalıyla indirmiş olduğu ve insanı ona uymakla mükellef tuttuğu vahyine tabii olmakla mümkün olmaktadır. Vahiy esas itibariyle insanı iyiye iletme ve bu suretle de öldükten sonra cennete girme gayesi güderken vahyi kendine rehber edinmeyen bireyin ve toplumun bu gayeye ulaşması da pekala mümkün gözükmemektedir. O yüzdendir ki bir toplum içtimai, iktisadi, idari ve bunların dışında diğer tüm meselelerinde Kuran-ı Kerim’i kendilerine rehber edinen bir konumda ise ideal bir toplum olarak karşımıza çıkmakta bunun aksinde ise fasit bir toplumla karşılaşmak ise kaçınılmaz olmaktadır. Nitekim ahlak yapısı bozulmuş toplumların ıslahı için yukarıda da bahsettiğimiz gibi içtimai, iktisadi, idari, ahlaki, siyasi ve dahi birçok konunun Kuran-ı Kerim tarafından ele alındığı görülmektedir. Toplumun bütün kesimleri tarafından kabul görecek ve hiçbir grubun itirazına konu olmayacak kurallar manzumesini koyabilecek yegane kaynak Kuran-ı Kerim’dir. Zira içine insan yorumunun girdiği hemen, hemen her meselede çatışma ve anlaşmazlık kaçınılmaz bir sonuç olarak ortaya çıkmaktadır. Böyle bir ortamda ise ahlaki yapının korunması bir tarafa yeme, içme ve barınma gibi temel hayati meselelerin bile olması gerektiği gibi idaresi imkansız hale gelmektedir.